زندگی کن و لذت ببر ..

‎آیا اکنون دقیقا می دانی کجایی؟ در شهری، کنار مردم دیگری، و در این لحظه، به احتمال زیاد، افراد زیادی، در قلب خود همان امیدها و نومیدی هایی را پناه داده اند که تو داده ای. جلوتر برویم: تو ذره ای میکروسکوپی، بر سطح یک کره ای. این کره به دور خود می گردد، و خود، در کنار میلیون ها کره ی دیگر، در گوشه ای از کهکشان است. این کهکشان، بخشی از چیزی است که کیهان نام دارد، که پر از توده های ستاره ای است. هیچ کس نمی داند آن چه کیهان می نامند، کجا آغاز می شود و کجا پایان می گیرد. با این وجود، تو بزرگی؛ بجنگ، تلاش کن، بیش تر بکوش، رویا داشته باش، به خاطر عشق شادی کن یا اندوهگین شو. اگر زنده نباشی، کار دنیا لنگ می شود.
ما حق داریم یگانه باشیم و داستان ما هم همین را می گوید:
‎نجاری با همکارانش،در جست و جوی موارد اولیه ی کار، در ایالت کی سفر می کردند. درخت عظیمی را دیدند. اگر پنج مرد دست به دست هم می دادند، نمی توانستند دورش را بگیرند، و آن قدر بلند بود که نوکش به ابرها می رسید. استاد  نجار گفت:«وقت مان را تلف نکنیم، قطع کردنش زحمت زیادی می برد، اگر بخواهیم با آن قایق بسازیم، آن قدر سنگین می شود که غرق می شود. اگر بخواهیم با آن سقفی بسازیم، دیوارهای خانه تحمل وزنش را نخواهند داشت.» همه  به راه افتادند، یکی از کارآموزها گفت:«درخت به این بزرگی، به هیچ دردی نمی خورد!» استاد نجار گفت:«اشتباه می کنی. او سرنوشت خودش را دارد. اگر مثه بقیه بود، قطعش کرده بودیم. اما جرات داشت با دیگران متفاوت باشد، برای همین زمان درازی نیرومند و سرافراز زنده می ماند.»

‎برگرفته از کتاب "قصه هايي براي پدران، فرزندان، نوه ها"
‎از پائولو کوئيلو

دختری با عطر کاپوچینو .. ...